Literaturland


Julius Ammann

Spröch ond Liedli

1922

Mi Ländli

Mi Ländli ischt e Schöpfigslied,
hed herrgottsschöni Strophe.
Fangt leesli met eme Jödeli aa.
Määnscht gwöss, s sei gad för d Goofe (1).

Drof wachst ond wachst die Melodie,
ää Versli höbsch am andre.
In ganze Hügelräije tued
das früntlig Liedli wandre.

Zletscht chonnt en Juuchzer, himmlisch froh,
chönnscht bleegge (2) fascht ond lache.
De Herrgott hed en use loo
metts dren bim Säntis mache.

 

En Appezellerhüüsli

En Appezellerhüüsli hed Frohsinn ond Verstand
ond luegt met helle Schiibe i d Sonn ond wiit is Land.

Ond send au Täfel vorne recht bruu ond höbsch verbrennt;
me werd bi üüs vom Wetter nütz möndersch as verwennt.

Drom hed au s Huus för d Kelti de gschendlet Tschoope n aa,
ond d Feeschter henne n osse mönd Regetächli ha.

Au Blitzableiterstange stöhnd nüd gad doo för nütz.
Sös wär jo so e Hüüsli e Fresse för de Blitz.

Es stohd i menge Gfohre ond gliich i Gottes Hand,
ond hed wie d Lüüt dren inne vil Frohsinn ond Verstand.

 

Im Säntis-Nebel

Gad för fööf Rappe blaue Himmel,
wie Loggmilch (3) Nebel chöbelwiis.
Glich ischs mer of em Säntis obe
hunggwohl fascht wie im Paradiis.

I bsinn mi zrogg. Vor vile Johre,
hetts nüd de tickschti Nebel kaa,
denn hett i dii jo gär nüd gfonde.
Mer wärid hütt nüd Frau ond Maa!

Wenn d Uussicht fählt, looscht d Iisicht walte.
So ischs of sebem Reisli gsee.
S hend of em Weg die Nebelgfohre
üüs beidi glöcklig zemmeggee.

Drom macht meer of em Säntis obe
dr tickschti Nebel nie Verdross. –
S werd hütt no dei käm Päärli öbel,
wenns d Liebi siglid met eme Choss.

 

D Appezeller Dörfer

Vo jedem Boggel siescht e paar.
Ond glich ischt käs am ääne,
all liid e Tobel zwüschetdren,
en Berg, me chönnt fascht määne,
s sei jedes schuuli gern elää.
So cha se si denn strecke
ond bräät vertue, hed Wasser, Sonn
ond Uussicht, fascht zoms schlecke.
S hed jedes Dorf sin äägne Zick,
si äägni Sprooch ond Tuged,
sin Stolz! Me sieds am Schuelhuus aa:
Die Lüüt tüend vil för d Juged.
Di henderscht Gmäänd ischt souverain,
do ischt no s Werche Mode;
ond glich spilt d Sonn met jedem Huus.
Mer send halt z Osserrhode.

(1)  Kinder
(2) weinen
(3) Schlagrahm


Publiziert in: «Ich wäre überall und nirgends». Appenzeller Anthologie. Literarische Texte seit 1900. Herausgegeben von der Ausserrhodischen Kulturstiftung. Schwellbrunn: Appenzeller Verlag, 2016. S. 28–29.

Erstpublikation: Julius Ammann: Appezeller Spröch ond Liedli. Gesamtausgabe der Gedichtsammlungen. Herisau, Trogen: Schläpfer, 1976. S. 19, 24, 42–43, 117.